DEVLET HASTANESİNDE MUAYENE OLMAK YA DA OLAMAMAK

Sağlık

(12 Nisan 2012 tarihli okur mektubudur. Cevap hakkı saklı olup yazılanlar okur görüşüdür. Karşı tarafın cevabı da gönderilmesi durumunda yorumsuz ve aynı şekliyle yayınlanır.)

10/04/2012 tarihinde Şişli Etfal Hastanesine şiddetli eklem ağrıları ve şişliği şikayeti ile gittim. Randevu aldığım dahiliye servisinde muayene oldum. Beni muayene eden doktor şikayetlerimi dinledi ve durumun aciliyetini de anlayarak romatoloji servisine sevk etti.  Kısaca kollarımı ve ellerimi eklemlerdeki ağrılardan dolayı kullanamıyor, ceket gömlek giyerken yardım almadan işlerimi gerçekleştiremiyorum. Öğretmeni olduğum sınıfta tahtaya yazı yazmak için kollarımı kaldıramıyor, dolayısıyla mesleğimi de kısmen  yapamıyordum.  Romatoloji uzmanı Veli Yazısız Bey’in kapısında yarım saat bekledim. İçerdeki hasta çıktıktan sonra da kendisine durumumu arz ettim. Elimdeki sevk kağıdına baktı ve “182 den randevu al” dedi. Kendisine rahatsızlığımın romatoloji servisi ile ilgili olduğunu bildiğimi ancak mayıs ortasına randevu tarihi verildiği için mecburen dahiliye servisine göründüğümü anlattım. Bana tekrar “senin aciliyetin yok” cevabını verdi. Ben de muayene olabilmek için 1 ay beklemem gerektiğini, en basit günlük işlerimi yardım almadan yapamadığımı anlattım. Bir muayene etmesini, en azından acımı dindirecek ilaç yazmasını rica ettim. Bana “Ben o kağıda baktım, aciliyetin yok diyorum, 182 den randevu al” dedi. Beni sosyal güvencem olduğu halde özele yönlendirdiğini söyledim, iki dakika bakabilirsiniz, henüz saat 12 bile olmadı, sırada da hasta yok dedim. Beni dinlemedi. Ben de durumu yetkililere bildireceğimi söyledim kendisine.

Devletin bir memuru olduğum halde devlet hastanesinde muayene olamayıp mecburen özel hastanede bir uzmana göründüm ve iki dakikalık muayene ve tahlil sonucunda Romatoid Artrid teşhisi ile tedaviye başladım. Eczaneye gidip ilaçlarımı aldım.Sağlık Bakanlığımızın tüm imkanları seferber etmesine rağmen, çağın tüm kolaylıklarını sunmasına rağmen bir hekimin keyfi davranışları nedeniyle muayene olamamaktan mağdur oldum.

Eğer özel hastaneye gitme imkanım olmasa bu hastalığın tedavisine başlayamayacak, çektiğim acıları daha uzun süre yaşamak zorunda kalacaktım. Hastalığın tedavisinde erken teşhis ve muayene sürecinin önemli olduğunu da öğrenerek romatoloji uzmanının beni kapısından göndermesinin büyük bir duyarsızlık olduğunu gördüm.

(12 Nisan 2012 tarihli okur mektubudur. Cevap hakkı saklı olup yazılanlar okur görüşüdür. Doç. Dr. Veli Yazısız’ın cevap göndermesi durumunda yorumsuz ve aynı şekliyle yayınlanır.)

SONUNDA AÇ KALACAĞIZ; PEKMEZ DE SAĞLIKSIZMIŞ

Sağlık

Gıda güvenliği tartışmaları süredursun, her geçen gün yeni bir ürün ile ilgili hile ve tehlike haberleri yapılıyor. Yaşadığımız dönem için son tehlike furyası bal ile başlamış, tavuk, kırmızı et, işlenmiş derken zincirleme bir artışla soframızdaki tüm ürünler tek tek fişlenmişti. Son tehlike ise pekmezde;

Şekerin icadından bile eski olan pekmez, günümüzde özellikle bebek ve çocukların beslenmesinde kullanılıyor. Çocukların zekâ gelişimini destekliyor ve sütteki kalsiyumun tam üç katı kalsiyum değerine sahip. Kemik erimesi ve benzer hastalıklar için alınabilecek en ideal önlemlerden biri. Pekmezin faydaları listesi uzayıp gidiyor. Peki ya zararları? Şifa niyetine yediğimiz pekmez, kanserojen olabilir mi?

Cevabı “HMF” olarak kısaltılan “hidorksimetifurfural” adlı bir madde. Kanserojen ve genotoksik (genleri bozan) olduğu düşünülmekte. Türk Gıda Kodeksi olası HMF miktarı için sınırlama getirmiş durumda.Gıdada bulunan HMF ürüne uygulanan işlemin sıcaklığı ve süresi, depolama sıcaklığı ve süresi hakkında bilgi verir. Ürüne uygulanan ısıl işlemin sıcaklığı ve depolama sıcaklığı ne kadar yüksek olursa HMF’nin miktarıda o denli yüksek olur. Gıdada HMF istenmemektedir. Ürünün tadında, renginde ve kokusunda istenmeyen değişikliklere yol açar.